Chodź, zobacz -
jaka ta cisza 
wśród traw wysokich bezludna.

 

Zaczynają się kłębić chmury -
jak co roku kiedy tylko
pomyślę o chryzantemach.

Dzień Zaduszny. Wieczór.

 

Nigdy nie szukaj przyjaciół
wśród pochlebców,
bo znajdziesz co najwyżej interesantów.

 

To nie sztuka
ukraść komuś wiersz,
sztuka taki napisać.

 

Uczynilibyśmy naszą planetę
bardziej znośną, gdyby częściej stać nas
było na tę konieczną odrobinę autokrytycznej refleksji.

Nie zna życia, kto
choć raz nie był "sygnalistą"?
Być może, a jednak człowiekowi trudno.

Zapadła taka cisza -
przejście pająka
zdaje się trzęsieniem ziemi. 

Na tym świecie nie znajdziesz 
niczego cenniejszego, 
niż twoje własne - tak często zaniedbywane - życie. 

Jakże często, za zdumiewającą zaciekłością,
piętnujemy nasze przypadłości
u innych.

 

Czasem wystarczy wymownie milczeć, 
bo zorientowani dobrze wiedzą "o czym się milczy",
a reszty to co byśmy mieli do powiedzenia
i tak nie zainteresuje. 

 

To nic, które po nim zostało,
nic bezkształtne i zupełnie bezzasadne, nic
na próżno otwierające pustkę, to
nic właśnie wtrąca swoje trzy grosze.

Dodaj napis

Przebiegłość, chytrość i spryt, wbrew pozorom,
zwykle idą w parze z bardzo przeciętną inteligencją,
niedostatkami w wykształceniu ogólnym
i niewielką wrażliwością na krzywdę drugiego człowieka.

Czasem nie trzeba nic wiedzieć,
żeby dużo móc. Wystarczy być i należeć.
Jednakże nie jestem pewien, czy wtedy naprawdę warto...

 

to uczucie
gdy inni omijają ciebie
tak jak omija się słup ogłoszeniowy
na którym powiewa strzępek
plakatu z dawno minionej kampanii

odwiedziny na profilu w GoldenLine?

 

Nawet przy oberwaniu chmury
osobom dobrze nastawionym ezystencja
upływa pogodniej.

W świecie ponowoczesnym
coraz rzadziej do głosu dopuszczany 
jest interes wspólnotowy,
bujnie rozkwitają natomiast
wsobne jednostkowe partykularyzmy.

Nie ma takiego świństwa,
do którego nie byłby zdolny 
podły człowiek,

w przeciwieństwie do nierogacizny. 

Czymże byłoby 
życie bez tych chwil radości 
czerpanych z rozmaitych transgresji?

 

Nie każdy, kto łamie jakieś tabu
sfery publicznej, albo krytykuje elity,
zasługuje na obelżywe miano "populisty",
aczkolwiek wszyscy populiści 
faktycznie też tak robią.

 

Zawczasu wykluczyć innych, zanim ci inni sprawią, że zostaniemy wykluczeni.
Dopóki będziesz skuteczny, nikt nie zapyta, czy to uczciwe.

(Sposób na przetrwanie w firmie) 

Ta nieuchronna, nieodwołalna chwila,
od której nie zdarzy się już nic, 
co bylibyśmy w stanie doświadczyć
naszymi zmysłami. 

Po czym poznać ludzką świnię?
Po wyróżniającej ocenie postawy moralno-etycznej.

Rzekł Bóg:

Uczyńmy człowieka na Nasz obraz i podobnego Nam.
Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem
powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi
zwierzętami pełzającymi po ziemi. 


A człowiek wciąż tyle "musi", 
a tak niewiele "może".

 

Lepiej nie wmawiaj
perfidnie wyzyskiwanym,
że głęboka wiara
w przewrotne hasełko -
"Rób to, co kochasz. Kochaj to
co robisz" - uczyni 
ich sytymi i szczęśliwymi.

 

Porażką nie jest samo niepowodzenie,
lecz utrata wiary w powodzenie.

 

Kwiat na strzępionym rękawie
stracha na wróble. Znika.
To był motyl.




Piękno prawdziwe istnieje zawsze "dla kogoś", 
ażeby się mogło objawić potrzebuje "receptora piękna"*.
Dlatego też nie może być wartością uniwersalną - 
ono przemija wraz ze swoim "receptorem".

* (Tytułem wyjaśnienia: "Receptor" w znaczeniu ogólnym to zakończenie włókien nerwowych lub wyspecjalizowana komórka zmysłowa, które odbierają określony rodzaj bodźców zewnętrznych albo wewnętrznych i przekazują je w formie impulsów do ośrodków nerwowych. Natomiast nasz "receptor piękna" to człowiek dokonujący aktu recepcji (odbioru), zdolny do odbierania "piękna" w postaci rozmaitych bodźców zmysłowych i nadający im "Sens") 

 

Straganiarka

wskazuje mi kierunek

pęczkiem młodych marchewek.

Piękno nie jest przeciwieństwem "brzydkiego",
ono jest przeciwieństwem "nieprawdy".  

Mój, moja, moje...

"Moje" dziecko, "mój" kapelusz, "moja" rodzina,
"mój" Naród, "moje" poglądy, "moja" przyjemność,
"moja" szklanka, "mój" stół, "moje" sumienie.

Chciwość nas nie wyzwoli.

 
  

Skąd się bierze zło? 
Z tchórzostwa. Niejeden tchórz 
częstokroć po prostu boi się być dobrym człowiekiem.