Kwiat na strzępionym rękawie
stracha na wróble. Znika.
To był motyl.




Piękno prawdziwe istnieje zawsze "dla kogoś", 
ażeby się mogło objawić potrzebuje "receptora piękna"*.
Dlatego też nie może być wartością uniwersalną - 
ono przemija wraz ze swoim "receptorem".

* (Tytułem wyjaśnienia: "Receptor" w znaczeniu ogólnym to zakończenie włókien nerwowych lub wyspecjalizowana komórka zmysłowa, które odbierają określony rodzaj bodźców zewnętrznych albo wewnętrznych i przekazują je w formie impulsów do ośrodków nerwowych. Natomiast nasz "receptor piękna" to człowiek dokonujący aktu recepcji (odbioru), zdolny do odbierania "piękna" w postaci rozmaitych bodźców zmysłowych i nadający im "Sens")