Uprzedzam: 


Myślenie, 
że nowy rok będzie lepszy, 
niż miniony, 
to klasyczne myślenie życzeniowe.

Koniec - 
jeśli nieostateczny - 
jest tylko 
zamknięciem kolejnego etapu.

 

Są drogi, 

które po prostu gdzieś wiodą

i są takie, 

które uwodzą.

 

Rzędy pni jak nagrobki,
cmentarna cisza obalonego lasu -
tu zaszła dobra zmiana.

 

Wiele razy słyszałem, jak dodając komuś otuchy, ktoś mówił: "Widzisz, wystarczy chcieć". Otóż wcale nie wystarczy chcieć, trzeba jeszcze zacząć działać, a potem doprowadzić rzecz do końca.

Jeśli ktoś uparcie powtarza, że nie miał innego wyjścia,
to uparcie powtarza, a tak naprawdę nie zadał sobie dość trudu by znaleźć to inne.

 

Wyraziste opinie światopoglądowe, 
wcale nie muszą wybrzmieć do końca przy świątecznym stole.

 

Kiedy słyszę, że ktoś gotów byłby pomóc uchodźcom, ale na miejscu,
to nasuwają mi się dwa pytania: Taki tępy? A może taki załgany? 

  

Żałośni są faceci, po których gołym okiem widać, że bardzo niewiele mogą, a zgrywają ważniaków.

Nie utraci twarzy ktoś kto nigdy jej nie miał. 

 

Są takie myśli, które - z rozmaitych względów -
lepiej pozostawić wyłącznie dla siebie. 

 

Ci co szczególną atencją obdarzają osoby majętne
zdają się nie widzieć, że sam fakt posiadania pieniędzy 
ma się nijak do wartości człowieka - 
nie czyni nikogo lepszym.

  

Mówisz, życie jest tak kolorowe, że żal
marnować je na angażowanie się czarno-białą politykę.
Lecz im mniej będziesz się w nią angażował,
tym dotkliwiej ona dopadnie ciebie i to w najmniej oczekiwanym momencie. 

Jeśli nie pozostawiono ci wyboru nie wybieraj.

 

Poziomo na dziewięć liter:

Najbardziej poczytny dział w czasopismach doby dyktatury?

 

Bywa i tak, że się kogoś upamiętnia, żeby zapomnieć.

Rehabilitacja pośmiertna jest jak nagroda pocieszenia,
niby masz dowód uznania, ale nie pożyjesz.

 

Szczerym intencjom towarzyszy jawność i światło dnia.

Ten co najgorliwiej będzie cudze łby ścinał,
wkrótce sam trafi pod topór.

 

To ciekawe, że o wolności najwięcej mają do powiedzenia zamordyści;
o uczciwości najgłośniej zwykle krzyczą złodzieje;
do bohaterskich czynów najbardziej namiętnie zanęcają pospolici tchórze;
o przywracaniu godności szczególnie żywo rozprawiają indywidua, które innych z godności odzierają;
to ciekawe i bardzo skłaniające do refleksji,
że o poszanowaniu wartości grzmią cynicy i nihiliści;
najgorętszą miłość bliźniego deklarują osobnicy wzbraniający się przed przyjęciem uchodźców;
że sprawiedliwe sądy obiecują twórcy sądów kapturowych;
człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce, a jednak nie mogę wyjść z podziwu,
że tak mało trzeba umieć, wiedzieć, by stanąć na szczycie schodów
i z protekcjonalnym uśmieszkiem patrzeć na tę ludzką czerń kłębiącą się na samym dole. 

  
 

Nie przywiązywałbym przesadnej wagi do czyjejś uprzejmości. 
Uprzejmie można też kogoś odprawić na tamten świat.

 

Brak reakcji odbiorców
jest specyficzną, acz wymowną, 
formą oddźwięku, 
taki efekt powinien skłaniać do refleksji.

 

Są ludzie, którzy ku naszej rozpaczy
nie potrafią zrozumieć, że krytyka to tylko 
czyjaś opinia, a ta wcale nie musi 
być "całą prawdą" o nich.

 

Najprostsza recepta na brak sukcesu?

To naprawdę betka. Bądź swoim najsurowszym krytykiem. Zanim zabierzesz się do czegokolwiek, wypomnij sobie wszystkie przeszłe porażki. W myślach wzmacniaj w sobie przekonanie, że na pewno nie sprostasz tak trudnemu zadaniu. Myśl magicznie - w nowych okolicznościach usilnie szukaj podobieństw i analogii do tych, które towarzyszyły przeszłym potknięciom. 

 

Nigdy nie warto być maksymalistą!
Tym mniejszy twój zawód,
im skromniejsze oczekiwania.

 

Siedzenie z założonymi rękami
nikogo jeszcze nie przybliżyło do sukcesu.

 

Nie ma niczego 
bardziej prozaicznego nad 
najzwyklejszą 
powieść fabularną.

  

  

Szkoda, że w szkołach uczą historii,
a nie "z historii", to bardzo istotna różnica.