Uprzedzam: 


Myślenie, 
że nowy rok będzie lepszy, 
niż miniony, 
to klasyczne myślenie życzeniowe.

Koniec - 
jeśli nieostateczny - 
jest tylko 
zamknięciem kolejnego etapu.

 

Są drogi, 

które po prostu gdzieś wiodą

i są takie, 

które uwodzą.

 

Rzędy pni jak nagrobki,
cmentarna cisza obalonego lasu -
tu zaszła dobra zmiana.

 

Wiele razy słyszałem, jak dodając komuś otuchy, ktoś mówił: "Widzisz, wystarczy chcieć". Otóż wcale nie wystarczy chcieć, trzeba jeszcze zacząć działać, a potem doprowadzić rzecz do końca.

Jeśli ktoś uparcie powtarza, że nie miał innego wyjścia,
to uparcie powtarza, a tak naprawdę nie zadał sobie dość trudu by znaleźć to inne.

 

Wyraziste opinie światopoglądowe, 
wcale nie muszą wybrzmieć do końca przy świątecznym stole.

 

Kiedy słyszę, że ktoś gotów byłby pomóc uchodźcom, ale na miejscu,
to nasuwają mi się dwa pytania: Taki tępy? A może taki załgany? 

  

Żałośni są faceci, po których gołym okiem widać, że bardzo niewiele mogą, a zgrywają ważniaków.

Nie utraci twarzy ktoś kto nigdy jej nie miał. 

 

Są takie myśli, które - z rozmaitych względów -
lepiej pozostawić wyłącznie dla siebie. 

 

Ci co szczególną atencją obdarzają osoby majętne
zdają się nie widzieć, że sam fakt posiadania pieniędzy 
ma się nijak do wartości człowieka - 
nie czyni nikogo lepszym.

  

Mówisz, życie jest tak kolorowe, że żal
marnować je na angażowanie się czarno-białą politykę.
Lecz im mniej będziesz się w nią angażował,
tym dotkliwiej ona dopadnie ciebie i to w najmniej oczekiwanym momencie. 

Jeśli nie pozostawiono ci wyboru nie wybieraj.

 

Poziomo na dziewięć liter:

Najbardziej poczytny dział w czasopismach doby dyktatury?

 

Bywa i tak, że się kogoś upamiętnia, żeby zapomnieć.

Rehabilitacja pośmiertna jest jak nagroda pocieszenia,
niby masz dowód uznania, ale nie pożyjesz.

 

Szczerym intencjom towarzyszy jawność i światło dnia.

Ten co najgorliwiej będzie cudze łby ścinał,
wkrótce sam trafi pod topór.

 

To ciekawe, że o wolności najwięcej mają do powiedzenia zamordyści;
o uczciwości najgłośniej zwykle krzyczą złodzieje;
do bohaterskich czynów najbardziej namiętnie zanęcają pospolici tchórze;
o przywracaniu godności szczególnie żywo rozprawiają indywidua, które innych z godności odzierają;
to ciekawe i bardzo skłaniające do refleksji,
że o poszanowaniu wartości grzmią cynicy i nihiliści;
najgorętszą miłość bliźniego deklarują osobnicy wzbraniający się przed przyjęciem uchodźców;
że sprawiedliwe sądy obiecują twórcy sądów kapturowych;
człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce, a jednak nie mogę wyjść z podziwu,
że tak mało trzeba umieć, wiedzieć, by stanąć na szczycie schodów
i z protekcjonalnym uśmieszkiem patrzeć na tę ludzką czerń kłębiącą się na samym dole. 

  
 

Nie przywiązywałbym przesadnej wagi do czyjejś uprzejmości. 
Uprzejmie można też kogoś odprawić na tamten świat.

 

Brak reakcji odbiorców
jest specyficzną, acz wymowną, 
formą oddźwięku, 
taki efekt powinien skłaniać do refleksji.

 

Są ludzie, którzy ku naszej rozpaczy
nie potrafią zrozumieć, że krytyka to tylko 
czyjaś opinia, a ta wcale nie musi 
być "całą prawdą" o nich.

 

Najprostsza recepta na brak sukcesu?

To naprawdę betka. Bądź swoim najsurowszym krytykiem. Zanim zabierzesz się do czegokolwiek, wypomnij sobie wszystkie przeszłe porażki. W myślach wzmacniaj w sobie przekonanie, że na pewno nie sprostasz tak trudnemu zadaniu. Myśl magicznie - w nowych okolicznościach usilnie szukaj podobieństw i analogii do tych, które towarzyszyły przeszłym potknięciom. 

 

Nigdy nie warto być maksymalistą!
Tym mniejszy twój zawód,
im skromniejsze oczekiwania.

 

Siedzenie z założonymi rękami
nikogo jeszcze nie przybliżyło do sukcesu.

 

Nie ma niczego 
bardziej prozaicznego nad 
najzwyklejszą 
powieść fabularną.

  

  

Szkoda, że w szkołach uczą historii,
a nie "z historii", to bardzo istotna różnica. 

 

Niektórzy nawet 
w najlepszych warunkach 
będą nieszczęśliwi, 
bo to sztuka umieć się cieszyć.

  

Nie próbuj życia odkładać na później.

 

Wyprzedaż manekinów.
Czarny piątek -
Dżdży. 

 

Gdy przejdą do działania,
będzie za późno na analizowanie słów.
Zrób to zawczasu, kiedy jeszcze wydają się takie niewinne. 

Nie zna ceny bohaterstwa ktoś,
kto nigdy nie poznał wartości strachu.

    

Nie rozumiem motywacji osobników,
którzy za wszelką cenę starają się dowieść,
że są najgorszymi skurwysynami.

Jakby nie wystarczyło tak po prostu być człowiekiem przyzwoitym. 

Nie ma postaci bardziej groteskowej,
niż uczesany poeta średniego pokolenia,
letni i mierny klasycysta, któremu się ubzdurało,
że tylko on właściwie zrozumiał sens Epoki
i dlatego teraz łaskawie udzielał będzie lekcji innym -
we własnym, pyszałkowatym mniemaniu - mniej rozgarniętym, nienadążającym.

 

Bywają chwile, kiedy lepiej powstrzymać swą skłonność do prawdomówności i zaoszczędzić komuś przykrości poznania naszej opinii. 

W żadnym wypadku jednakże fakt ten nie upoważnia nas do praktykowania wyrachowanej obłudy.

Gdy nie można inaczej - mówmy przykrą prawdę, nie licząc raczej na aprobatę i zrozumienie.

 

 
 

Pod tą naszą gwiazdą 
tylko ona jedna jest absolutnie pewna -
pojawi się, gdy przyjdzie na nas czas. 
Absolutnie pewna i zwykle najmniej oczekiwana.

Ilekroć martwisz się z jakiegoś powodu, bądź też bez powodu, spytaj, co to daje, jakie korzyści czerpiesz z tego zamartwiania?

W słowie "martwić się" zawarty jest cały ukryty jego sens. "Martwić się", to poniekąd "czynić siebie martwym" - pozbawiać się życiowych szans, zamierać w bezczynności, zamiast dążyć do zmiany.

Umartwianie to postawa z gruntu nihilistyczna i nekrofilna. Dlaczego? Bo neguje wartość życia, którego istotą jest konstruktywne i twórcze działanie. Ktoś, kto nie podąża do celu, nigdy do celu nie dojdzie.  

 

 

Nigdy nie daj sobie wmówić, że nie masz prawa czuć, co czujesz.

Bądź świadom, swoich uczuć.

Nie czyń z uczuć przedmiotu urazy - to bardzo infantylne obrażać się, że ktoś nie jest taki jak my, że nie czuje tego, co my. Pomyśl, gdybyś czuł to co on, nie byłbyś sobą, byłbyś nim.

Nie potępiaj siebie za uczucia negatywne, spróbuj zrozumieć ich przyczynę i dopiero, jeśli uznasz je za nieadekwatne, czym prędzej uwolnij się od tego zbytecznego balastu.

Nie odbieraj wszystkiego "sercem", w wielu wypadkach trzeba posłużyć się "rozumem".

Lecz nie broń się przed emocjami, które wypływają z uczuć, nawet jeśli czasami wymkną się spod kontroli, masz prawo popełniać błędy; całkowicie pozbawiony emocji jest psychopata.

Ktoś, kto osiągnął równowagę, między adekwatnymi uczuciami i konstruktywnym myśleniem zwykle uchodzi za cynika.

Nie przejmuj się zbytnio opiniami innych, bowiem zawsze znajdzie się ktoś, kto poza tobą tych opinii nie podziela.

Mądry wydaje się ludziom zwykle ten, kto ma zbliżone do nich poglądy, ale potrafi je lepiej uzasadnić.

Jeśli zależy ci na satysfakcjonującym życiu, podążaj zawsze własnymi ścieżkami. 

Osobnicy niedojrzali emocjonalnie
często mylą odwagę z brawurą.
Brawura bierze się przede wszystkim
z bezmyślności i braku wyobraźni,
natomiast żeby być odważnym, trzeba się bać.

 

Kiedy trapi cię przymus wewnętrzny,
dojmujące poczucie konieczności,
niezbywalne przekonanie, że "musisz" -
to wszystko fatalnie wróży
efektom twojej pracy artystycznej, czy naukowej.

Zawsze warto wtedy sobie odpuścić,
pójść na spacer, poobserwować przyrodę,
ostudzić rozgorączkowany umysł,
bo dla twórczości wszelakiej 
nakazy i ograniczenia są zabójcze,

po prostu nie ma twórczości bez poczucia wolności.

Kiedy wierzysz w kogoś,
jesteś z nim także w chwilach porażki 
i zwątpienia. Uwierz zatem w siebie,
a będziesz swoim najlepszym przyjacielem.

 

Zrozum, ilekroć wykluczasz innych,
wykluczasz siebie - zawężasz krąg znajomości - 
bezpowrotnie tracąc okazję 
na poznanie kogoś wyjątkowego. 

 

Z cyklu: "W oparach nonsensu, czyli dwa razy dwa razy jeden"




-  Czy istnieje rachunek,
   którego nie mógłbyś zakwestionować?

-  Oczywiście. Rachunek za własny pogrzeb. 





-  Uważaj... Pionowo, na sześć liter:
   "Narcyz, który wstąpił w związek małżeński"?

-  Żonkil?

Proszę Państwa, skandal niesłychany!

Sobie zakochało się w człowieku.

W lęku przed przeoczeniem
karmimy się iluzją,
że tylko zalogowani żyją
naprawdę. 

 

Czy pomyśleliście kiedykolwiek, 
że powszechne przyzwolenie
na bicie dzieci i związane z nim 
fantazmaty o przemocy jako źródle autorytetu 
płyną bezpośrednio z nostalgii 
za "naturalną" hierarchią folwarku?

Nie warto tracić czasu na jałowe spory
z osobami zamkniętymi na wszelką argumentację,
zawsze warto natomiast wyruszyć na wycieczkę do lasu.

 

Wyrażam zgodę na przetwarzanie
moich wszystkich narządów wewnętrznych
w celach podyktowanych aktualnymi potrzebami gastronomicznymi firmy.

Cieszysz się, że tak kadzą?
Nie łudź się, przyjdzie taki moment, 
gdy jako pierwsi wbiją tobie nóż w plecy.

 

Gdy zabrakło spajającej kultury prawdy,
społeczeństwo rozpada się, zanika.
Stąd "dobra zmiana" - rozpaczliwa, nieporadna,
głupawa próba ponownego zorganizowania wspólnego myślenia.